Dave Alvin en Jimmie Dale Gilmore mogen we zonder overdrijven rootsrocklegendes noemen. Dave verdiende zijn sporen vooral bij het door hem, samen met zijn broer Phil, opgerichte The Blasters en Jimmie Dale was lid van The Flatlanders, waarvan ook Joe Ely en Butch Hancock lid waren. Ze zijn al lang bevriend en vorig jaar kwam het er eindelijk van om samen een plaat uit te brengen. Het album “Downey To Lubbock”, vernoemd naar de geboorteplaatsen van Dave (Downey - Californië) en Jimmie Dale (Lubbock - Texas), bevat tien covers en twee eigen nummers. Vanavond is het tweede concert van hun Europese tour nadat ze gisteren op het Ramblin' Roots Festival in Utrecht speelden.

Dave Alvin (zang en elektrische gitaar) en Jimmie Dale Gilmore (zang en akoestische gitaar) worden vergezeld van The Guilty Ones met drumster Lisa Pankratz, bassist Brad Fordham en gitarist Chris Miller. Het wordt even spannend bij aanvang van het concert wanneer de versterker van Brad Fordham dienst weigert en de setlist eventueel moet omgegooid worden. Op het laatste nippertje komt echter alles goed en kan er begonnen worden met het titelnummer “Downey To Lubbock”. Dave opent de song met een indrukwekkende gitaarintro vooraleer de rest invalt. Jimmie Dale (JD) en Dave nemen afwisselend de zang voor hun rekening. JD speelt een streepje mondharmonica en Chris Miller geeft het nummer extra cachet met zijn slidegitaarspel. Ze gaan verder met het van Loyd Price geleende “Lawdy Miss Clawdy”, ooit opgenomen door Elvis Presley. Jimmie neemt de zang voor zijn rekening terwijl Dave het nummer lardeert met zijn vettig bluesgitaarspel. De set bestaat uit nummers van hun gezamenlijke plaat of songs die ze zelf schreven en opnamen, solo of met The Blasters (Dave) of The Flatlanders (Jimmie Dale). Zo verscheen het door Dave gezongen “Johnny Ace Is Dead” op zijn album “Eleven, Eleven” uit 2007. Dave demonstreert zijn beste James Brown moves en haalt Jimmie over om ook even zot te doen. De heren zijn in een opperbeste stemming. De zang van Jimmie tijdens countrysleper “Tonight I Think I'm Gonna Go Downtown” is heel fragiel maar bloedmooi. De royalties die Dave Alvin ontving voor het door Dwight Yoakam opgenomen “Long White Cadillac”, bezorgde hem in de '90's ooit welgekomen financiële ademruimte. Het blijft een onverwoestbare bluesrockklassieker. Zoals tijdens de meeste nummers zorgt Dave weer voor een spetterende gitaarsolo.

Ze putten verder uit hun gezamenlijke plaat met de door Dave geschreven folksong “Billy The Kid And Geronimo” waarin ze knap in duet gaan; de nasale, aan Willie Nelson verwante stem van JD en de warme, lage stem van Dave passen wonderwel bij elkaar. Jimmie geeft het nummer nog een streepje mondharmonica mee. Beiden frequenteerden lang geleden The Ash Grove in Los Angeles waar ze naar hun grote held Lightnin' Hopkins gingen kijken zonder dat ze dat van elkaar wisten. Dit kwamen ze pas later te weten nadat ze elkaar, ondertussen 37 jaar geleden, leerden kennen. Ze brengen diens “Buddy Brown's Blues” nadat ze ons eerst op het hart hebben gedrukt deze countryblues grootheid zeker te ontdekken (moesten we dit nog niet gedaan hebben). Jimmie zingt het meer in de stijl van Elmore James. Tijdens het door Butch Hancock geschreven, lekker rockende “My Mind's Got A Mind Of Its Own” heeft Jimmie Dale het even moeilijk om op het juiste moment in te vallen wat voor hilariteit zorgt. JD verlaat even het podium tijdens “Fourth Of July”, 'it's too loud for him' grapt Dave. Het gaat over ieders thuisstad, waar dan ook. Deze melodieuze rocksong is zeker één van de absolute hoogtepunten, Dave en Lisa Pankratz kijken elkaar in de ogen en geven van jetje dat het een aard heeft. Lisa aan het werk zien is genieten, hoe verbeten zij bekkentrekkend zit te drummen, het is een genot om naar te kijken. “Ripple” wordt opgedragen aan Robert Hunter, die recent overleed.. Hij schreef het nummer samen met Jerry Garcia van The Grateful Dead.

Dave Alvin geeft ons mee dat er vele manieren zijn om blues te spelen en te zingen. Hij geeft hiervan een voorbeeld in “Dry River” met zijn geweldig gitaarspel, ook Chris Miller doet zijn duit in het zakje met een knap staaltje slidegitaar, maar uiteindelijk maakt Lisa Pankratz het meeste indruk met een verbluffende drumsolo, fel maar bij momenten ook subtiel. Wat een drumster! Dave maant ons aan om mee te zingen tijdens “Get Together” maar dit lukt maar matig. Ze sluiten af met “Dallas”, een nummer dat Jimmie Dale Gilmore reeds in 1989 opnam. Ze zijn snel terug voor enkele bisnummers. Eerst Sam Cooke's “Bring It On Home To Me” en nadien wordt de stevige versie van “Marie, Marie” door Dave Alvin opgedragen als een 'get well card' aan zijn broer Philip, die sukkelt met zijn gezondheid. Er wordt nog een korte herneming van “Downey To Lubbock” aan toegevoegd alsook een deels a capella gezongen “Down By The Riverside”. Daarmee zit na goed anderhalf uur het concert erop.

Het was een schitterende concertavond met twee legendes die zich goed in hun sas voelden. Dave speelde fantastische (blues)gitaarsolo's, de ene na de andere. Jimmie Dale Gilmore bracht het perfecte tegengewicht met zijn meer country getinte stijl. Hun stemmen, hoe verschillend ook, passen wonderwel bij elkaar. Over begeleidingsgroep The Guilty Ones kunnen we kort zijn : topmuzikanten. Gitarist Chris Miller vulde Dave perfect aan met zijn subtiel (slide)gitaarspel, bassist Brad Fordham en vrouwlief drumster Lisa Pankratz vormen een ritmesectie waar een huis op kan gebouwd worden. Lisa steelt uiteraard wel de show met haar expressieve stijl. Ik weet geen betere manier om het weekend mee af te sluiten, het was genieten van begin tot einde. Het is onbegrijpelijk dat er voor dit concert zo weinig muziekliefhebbers kwamen opdagen. De afwezigen hadden ongelijk!

Lou van Bergen

Foto's © JiVe